Daha önce TRT’yi protesto eden ve gerçek bir Türk milliyetçisinin asla Hüda-Par ile ittifak yapmayacağını ilan eden Sinan Oğan, kısa süre sonra tutumunu değiştirdi ve 14 Mayıs öncesinde Hüda-Par’ın ittifakına katıldı. Twitter hesabından paylaştığı bir başka videoda “20 yıldır muhalefet iktidarı değiştiremedi, 20 yıldır iktidar ülkeyi her gün geriye götürüyor… Bir oy tüm bunları değiştirebilir.”

Ancak tüm bu açıklamaları kısa sürede yalanladı. Sadece bir hafta sonra, daha önce protesto ettiği TRT kanalına çıkmaya hazırlanıyordu. Bazı sosyal medya kullanıcıları Erdoğan’ın siyasi zekasına hayranlık duyarken ve Oğan için üzülürken, bazıları da bir siyasetçi bu kadar mı omurgasız olur be kardeşim diyerek yakındı. “Dün Hüda-Par ile asla ittifak yapmayız diyorduk, bugün TRT ile işbirliğine hazırız. Bir siyasetçinin en azından biraz dürüst olması gerekir, özellikle de daha birkaç hafta önce cehennemin kapılarını kapatacaklarını iddia ettikten sonra.”

Bu konudaki en esprili yorumlardan biri Haber24s.com editörümüz Yiğit Cilli’den geldi. Cilli, “Erdoğan ikna kabiliyetiyle ve siyasi zekasıyla S.oğan’ı üç günde pişirdi ve sonra da yedi ve AKP’ye AKP’lilerden bile daha sadık hale getirdi” dedi. Daha önce kendisine hakaret edenleri siyasi yandaşı haline getiren Erdoğan, şimdi de Sinan Oğan’da son siyasi müttefikini buldu. Cumhurbaşkanı Erdoğan, Eski siyasi rakibi Oğan’ı Protesto ettiği TRT kanalına çıkartarak Sinan Oğan’a son darbesini vurmuş oldu.

Seçmenlerine ihanet eden siyasetçiler söz konusu olduğunda, birçok ünlü filozof bu konudaki düşüncelerini dile getirmiştir. Örneğin Jean-Jacques Rousseau, siyasetçilerin temsil ettikleri insanların çıkarları doğrultusunda hareket etmeleri gerektiğine inanıyordu. Rousseau, hükümet ile vatandaşlar arasında bir toplumsal sözleşmenin önemini ve siyasetçilerin seçmenlere karşı sorumlu olduğunu vurgulamıştır.

Bir başka filozof Niccolò Machiavelli, siyasi liderlerin genellikle kendi çıkarlarını seçmenlerinin refahından üstün tuttuklarını savunmuştur. Machiavelli’ye göre güç ve kendini koruma, politikacıları genellikle başlangıçta verdikleri sözlerle veya ilkeleriyle çelişebilecek kararlar almaya iter.

Benzer bir şekilde Friedrich Nietzsche de halkı temsil ettiklerini iddia eden ancak nihayetinde kendi hırslarına hizmet eden politikacıların ikiyüzlülüğünü eleştirmiştir. Liderlere körü körüne bağlılığın tehlikelerini vurgulamış ve bireyleri iktidardakilerin güdülerini ve eylemlerini sorgulamaya teşvik etmiştir.

Bu felsefi bakış açıları, seçmenlerine ihanet eden politikacılar konusuna ışık tutmaktadır. Dürüstlüğün, hesap verebilirliğin ve vatandaşların seçilmiş temsilcilerinin eylemlerini eleştirel bir şekilde değerlendirme ihtiyacının önemini vurgulamaktadırlar.